Mining is het proces waarbij transacties worden gecontroleerd en aan een blockchain worden toegevoegd.
Er zijn verschillende soorten blockchains. De meest bekende zijn Proof-of-Work (PoW) en Proof-of-Stake (PoS). Bij een PoW systeem zoals Bitcoin worden transacties geverifieerd door een proces dat ‘mining’ heet. De miners ontvangen een beloning voor hun verificatie in de vorm van Bitcoin, dit is een block reward.
Een miner (ookwel mining node genoemd) valideert transacties uit de memory pool. Deze memory pool bevat alle transacties die nog niet zijn geverifieerd. Een miner verzamelt meerdere transacties en stopt deze samen in een kandidaatblok. Dit is een blok dat nog moet worden toegevoegd aan de blockchain. In dit kandidaatblok voegt de miner ook een transactie toe voor zichzelf. Dit is de beloning voor het creëren van een blok. Deze beloning ontvangt een miner alleen als het blok ook wordt toegevoegd aan de blockchain. Iedere transactie in een block wordt vervolgens gehashed. Dit houdt in dat de transactiegegevens niet letterlijk te zien zijn. Uiteindelijk worden alle hashes samengevoegd tot een enkele hash. Deze hash moet onder een waarde zijn die van tevoren is bepaald. De miner die dit als eerste lukt heeft het antwoord en het blok van deze miner wordt toegevoegd.
Een Proof-of-Work consensus-mechanisme staat bekend als een van de meest veilige manieren om een blockchain te onderhouden. Dit is omdat er geen sprake is van een centrale partij die eenzijdig transacties kan toevoegen of afkeuren. Daarnaast zijn miners over het algemeen verspreid over de hele wereld. In het geval dat de stroom uitvalt op een heel continent zijn er nog genoeg miners over om de blockchain draaiende te houden. Dit decentrale aspect komt meer onder druk te staan naarmate de puzzels voor miners moeilijker worden. De zwaardere hardware is namelijk duur waardoor minen voor individuen steeds moeilijker wordt. Dat het minen moeilijker wordt betekent ook dat een 51% aanval moeilijker wordt. Dit is dus positief. Aan de andere kant wordt het minen ook meer gecentraliseerd omdat het voor kleine partijen lastiger wordt om de hardware te bemachtigen, dit is een nadeel.
Het vinden van de goede hash wordt steeds moeilijker naarmate een blockchain wordt uitgebreid. Dit houdt ook in dat er steeds zwaardere computers nodig zijn om te minen. Rond 2010 toen Bitcoin nog nieuw was kon het minen gebeuren op een smartphone omdat de oplossingen makkelijk waren. Een decennium later zijn er bedrijven die hele gebouwen vol hebben staan met computers om te minen. Een belangrijke kostenpost voor deze bedrijven is elektriciteit. Omdat de computers steeds zwaarder zijn wordt er ook meer stroom gebruikt. Mining gebeurt om die reden vaak op plekken waar elektriciteit goedkoop is, zoals in het westen van China waar veel elektriciteit wordt opgewekt met waterkracht. China past sinds 2022 echter strenge regulering toe waardoor veel miners de grens over zijn getrokken naar kazachstan. Er zijn weinig plekken waar duidelijke regelgeving is omtrent minen. Hierom lopen miners vaak voor op dit soort regels en worden ze achteraf weggestuurd.
